اما اکنون نگاهم به پول چیز دیگری است. پول از دید من یعنی خوشبختی، بدون دغدغه خرید کردن، خرید یک لباس بهتر برای خود و خانواده، یک لباس و کفش نو برای همسر و فرزندم، یعنی هدیه دادن، یعنی یک خانه خوب و پر از آرامش، یعنی غذای خوب و سلام، یعنی خوشحالی فرزندت، یعنی نگاهش در مدرسه به کیف و کفش دیگران نباشد و حسرت نخورد، یعنی زندگی بهتر، آسایش و آرامش بیشتر، یعنی تفریح و سفرهای دلچسب، یعنی آرامش مادرم که مجبور نباشد صبح تا شب در مزرعه جان بکند، یعنی درمان بیماری پدر که سال‌هاست از آن رنج می‌برد، یعنی کمک کردن به زنان سرزمینم که عاشقانه دوستشان دارم، یعنی تحقق رویاهای پدر ومادرم، آرامش همسرم، پایانی بر بچه‌های کار، پول یعنی زندگی دوباره.

پول از نگاه شما یعنی چه؟

محال است پای یکی از سریال‌های تلویزیونی بشینی و یکی از دو جمله از زبان یکی از آن‌ها نشنوی. «پول چرک کف دسته» یا «پول خوشبختی نمی آورد». این است که امروز شما پول چندانی در بساط ندارید، اما احساس خوشبختی هم نمی‌کنید.

به واقع مزخرف‌ترین جمله‌ای است که شنیدم. ضرب المثل‌ها و جملاتی که یک عده مردم را روی آن‌ها سوار می‌کنند تا از آن‌ها کولی بگیرند. کی گفته پول خوشبختی نمی‌آورد؟ اگر پول داشته باشی تا برای بچه‌ات یک دوچرخه بخری و لبخند را روی لبان او ببینی، این خوشبختی نیست؟ اگر پول داشته باشی که مجبور نباشی شب تا صبح سگ دو بزنی و یک روز جمعه را حداقل بتوانی برای خانوده‌ات کنار بگذاری، این خوشبختی نیست؟ آیا اگر پول داشته باشی که دست پدر و مادر و خانواده‌ات را در روزهای سخت بگیری این خوشبختی نیست؟ آیا کمک کردن به یک خیریه، آزاد کردن یک زندانی، خرید جهیزیه یک دختر، کمک به یک زن بی‌سرپرست خوشبختی نیست؟ آیا کارآفرینی و تأمین مخارج زندگی کارمندت خوشبختی نیست؟ بعله شاید بودن پول خوشبختی نیاورد ولی نبودش به قطع بدبختی می‌آورد. با من موافقید؟

یا می‌گویند پول چرک کف دست است. به اصطلاح یعنی بی‌ارزش است. آیا به‌واقع بی‌ارزش است؟ آیا اگر شما پول داشته باشید و با آن پول آموزش ببینید در زمینه‌های مختلف مثل همسرداری، فرزند پروری، سواد مالی و… نمی‌توانید با کمک این آگاهی‌ها زندگی را برای خودتان، همسر و فرزندتان شیرین‌تر کنید؟ یا اگر ما پول داشته باشیم که علاوه بر خودمان بتوانیم به دیگران هم کمک کنیم این ارزشمند نیست؟ این ارزش پول را نمی‌رساند؟

معتقدم پول از رکن‌های اساسی زندگی ماست. وسیله‌ای مهرآمیز که سال‌هاست با وجود افرادی خودخواه از ما دور افتاده و به دشمنی با آن برخواسته‌ایم. مگر پول جز ابزاری در دست ما انسان‌هاست. درست مثل چاقو. درست مثل دینامیت. می‌توانی از آن در راه درست استفاده کنی یا می‌توانی با آن خود و دیگران را بکشی. این تمامن به وجود ما برمی‌گردد. به برنامه‌ریزی‌هایی در ذهن ما. مدام ما را از پول ترسانده‌اند. اگر پولدار شوی دزد می‌شوی. بداخلاق، عبوس و خسیس می‌شوی. یک استادی داشتم مثال خوبی می‌زد. استاد محمد بصیری. می‌گفت: «پول نه بده نه خوبه! پول فقط اون چیزی که در درون توست را پر رنگ‌تر می‌کند. اگر بخشنده‌ای، بخشنده‌ترت می‌کند. اگر خسیسی، خسیس‌ترت می‌کند. این خاصیته پول است. از کوزه(درون شما) همان برون تراود که در اوست. شاید باید برگردیم به خودمان و ببینیم درونمان را با چه چیزی پر کرده‌ایم. خشم، نفرت، رذایل اخلاقی یا نه با عشق و محبت و فضایل اخلاقی.